بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحيم‌

 

خداي متعال را سپاسگزاريم كه نفس هاي گرم و دل هاي بانشاط جوانان قم، به مناسبت نوزدهم دي، يك بار ديگر فضاي اين حسينيه را معطر كرد. يقيناً آگاهي و بيداري و بصيرت مردم عزيز قم و پاسخي كه آن ها با همه‌ي وجود خودشان به حوزه‌ي علميه و به مرجع تقليدشان دادند، يك حادثه‌ي ماندگار در طول تاريخ است و خواهد ماند.

 

اگر ما حادثه‌ي نوزدهم دي را مبدأ تاريخ تحولات جديد دنيا بدانيم، شگفت‌آور نيست و سخني به گزاف گفته نشده است. حوادث جامعه‌ي بشري و اين عالم بزرگ، متأثر از قانون تأثير متقابل است. حوادث بر روي هم تأثير مي گذارد و زنجيره ‌ي حوادث تاريخي، وقايع بزرگ را به وجود مي‌ آورد. اگر اينجور تصوير كنيم صورت مسئله را، كه حركت مردم قم در روز نوزدهم دي در سال 56 يك جرقه ‌اي بود در فضاي ظلماني عجيبِ خفقانِ آن روز - كه شرح اختناقي كه آن روز در كشور وجود داشت و همه دنياي به‌اصطلاح طرفدار آزادي، پشتيبان آن خفقان بودند و از حكمرانان و سلطه‌گران مستبد و ديكتاتور با همه‌ي وجودشان دفاع مي كردند، كتاب هاي زيادي لازم دارد - در يك چنين فضائي، اين خون هاي پاكي كه در چهار مردان قم ريخته شد و حركت عظيم مردم قم را در روز نوزدهم دي پديد آورد، جرقه ‌اي بود كه در حقيقت اصابت كرد به انبار و آذوقه ‌ي ذخيره‌ي عظيم ايماني اين مردم، و ناگهان فضا را منقلب كرد.

 

اگر حادثه‌ ي نوزده دي قم نمي بود، آن حوادث گوناگون شهرستان ها و سلسله ‌ي اربعين‌ها كه مردم را به ميدان مبارزه كشاند، به وجود نمي‌آمد. اگر آن تحولات و آن حوادث نبود، 22 بهمن به وجود نمي ‌آمد، انقلاب اسلامي به پيروزي نمي رسيد. انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد، چالش با استكبار شروع شد، هيبت استكبار شكست، هيبت آمريكا و صهيونيسم شكست. اگر اين شكسته شدن هيبت پوشالي ابر قدرت ها - كه با هيبتِ خودشان بيش از واقعيت وجود خودشان در دنياي انسان ها تصرف مي كنند – مسلمان ها را در كشورهاي مختلف به فكر انداخت و بيدار كرد، ايستادگي مردم ايران، مظلوميت ملت ايران در حوادث مختلف، در جنگ تحميلي، در دوران سختِ توأمان دفاع مقدس و تحريم - اينكه ملت ايران اينجور محكم ايستادند، با ثبات پيش رفتند – ملت ها را تكان داد. اگر اين ثبات نبود، اگر اين ايستادگي نبود، اگر اين به چالش كشيدن هيبت دروغين ابرقدرت ها نبود، ملت ها وارد ميدان نمي شدند؛ بيداري اسلامي به وجود نمي‌ آمد؛ اين حوادثي كه امروز منطقه را دارد دگرگون ميكند و نقش جديدي مي زند، به وجود نمي‌ آمد. حوادث از يك نقطه شروع مي شود و زنجيره ‌وار پيش مي رود. اگر استقامت بود، صبر بود، تداوم در راه بود، استمرار عمل بود، آن وقت همه ‌ي خيرات و همه ‌ي بركات بر آن مترتب مي شود.

 

ايستادگي شرط اول است. ملت ها در راهي كه شروع مي كنند، بايد استقامت كنند؛ «فلذلك فادع و استقم كما امرت».(1) در قرآن كريم، دستور استقامت به نبي مكرم اسلام در جاهاي متعددي داده شده است؛ سرّش همين است. بايد ايستاد، بايد ثبات به‌ خرج داد، بايد راه را گم نكرد، هدف را همواره در مقابل چشم داشت و به‌طور مستمر بايد پيش رفت. اگر اين شد، پيروزي ‌ها پي ‌درپي پيش خواهد آمد؛ همچنان كه براي ملت ايران پيش آمده است.

 

ملت ايران اين تجربه‌ ي بزرگ را امروز در مقابل ملت هاي ديگر قرار داده است؛ تجربه‌ي موفقيتِ ناشي از دو عامل بصيرت و صبر. بصيرت يعني گم نكردن راه، اشتباه نكردن راه، دچار بيراهه ‌ها و كج راهه ‌ها نشدن، تأثير نپذيرفتن از وسوسه ‌ي خناسان و اشتباه نكردن كار و هدف. و صبر يعني ايستادگي. نسل ها دست به دست به يكديگر تحويل ميدهند. امروز به حول و قوه‌ي الهي نسل جواني در كشور ما حضور دارد كه دوران انقلاب را نديده است، دوران جنگ را درست درك نكرده است، اما در عين حال با همان روحيه، با همان احساس، با همان انگيزه، با همان تصميم قاطع، در ميدان ايستاده است؛ اين خيلي مهم است، اين هنر انقلاب اسلامي است. بايد عوامل اين ايستادگي و اين بصيرت را در ميان خودمان تقويت كنيم.

 

دو چيزِ به هم پيوسته وجود دارد كه اينها زنجيره ‌هاي اقتدار ملت را تشكيل ميدهد يكي تصميم قاطع نظام مقدس جمهوري اسلامي است بر عدم انحراف، عدم تسليم، ايستادگي كردن در مقابل زياده‌ خواهي و زورگوئي از سوي ابرقدرت ها و از سوي استكبار. نظام اسلامي به مجموع خود، با هويت جمعي خود، به‌طور قاطع ميداند چه كار ميكند و راه را انتخاب كرده است و ايستاده است. اين، عامل اول. عامل دوم، حضور هوشمندانه و مصممانه ‌ي مردم وفادار. اگر اين دو از هم جدا مي شدند، اگر مسئولان نظام و مديران كشور بودند، اما مردم در صحنه نبودند، يقيناً كار پيش نمي رفت. اگر مديران نظام دچار اختلال ميشدند در نيت خود، در تشخيص خود، در فهم خود، در تصميم‌ گيري خود در مقابل لشكر متراكم كفر و ضلالت كه در مقابلشان صف كشيده‌اند، يقيناً اين در اختلال نظام تأثير ميگذاشت؛ مردم را هم از صحنه خارج ميكرد. اين دو عامل با يكديگر هست، امروز هم هست و ان ‌شاء الله در آينده هم خواهد بود. با وجود اين دو عامل، هيچكدام از ضربه ‌ها و ترفندها و كيدها و توطئه‌ هاي دشمن در اين ملت اثري نخواهد گذاشت.

 

امروز جبهه‌ي مقابل ما - كه سردمدار آن جبهه هم آمريكا و صهيونيست هايند - به تمام طرقي كه مي توانسته است متوسل و متشبث بشود، متشبث شده؛ از تمام راه‌ها كه مي توانسته براي مقابله‌ي با ملت ايران بهره ‌گيري كند، بهره‌گيري كرده است، براي اينكه بتواند اين دو عامل، يعني عامل تقويت كننده‌ ي نظام، و عامل ايستادگي مردم در صحنه را تضعيف كند و از بين ببرد. خودشان هم همين را تصريح مي كنند؛ مي گويند اين تحريم هائي كه ما بر عليه ايران تصويب و اجرا مي كنيم - و با عناد كامل دنبال مي كنند - براي اين است كه مردم را خسته كنيم، مردم از صحنه خارج شوند، مردم به نظام اسلامي پشت كنند. يا اين كار صورت بگيرد، يا در اراده‌ي مسئولين رخنه به وجود بيايد؛ مسئولين در محاسباتِ خودشان تجديدنظر كنند. تعبير آن ها اين است مي گويند مي خواهيم مسئولين جمهوري اسلامي احساس كنند كه هزينه‌ي تصميم ‌گيري‌ هاي آن ها بالاست. اين يعني رخنه ايجاد كردن در اراده‌ي مسئولين كشور. با همه ‌ي توانشان، با همه‌ ي ترفندهائي كه بلدند، دارند اين دو كار را دنبال مي كنند. يا در مردم ايجاد ترديد كنند و مردم را از نظام جدا كنند، يا در مسئولين ايجاد ترديد كنند و مسئولين را وادار كنند كه در تصميم هاي خودشان تجديد نظر كنند. اشتباه كردند؛ هيچكدام را نمي توانند انجام دهند.

 

يك روز در صدر اسلام، دشمنان به نظرشان رسيد كه با شِعب ابي‌ طالب و محاصره‌ ي اقتصادي مسلمان ها، آن ها را از پا بيندازند؛ اما نتوانستند. اين روسياه‌ هاي بدمحاسبه‌گر خيال ميكنند ما امروز در شرائط شِعب ابي‌ طالبيم. اينجور نيست. ما امروز در شرائط شِعب ابي ‌طالب نيستيم؛ ما در شرائط بدر و خيبريم. ما در شرائطي هستيم كه ملت ما نشانه ‌هاي پيروزي را به چشم ديده است؛ به آن ها نزديك شده است؛ به بسياري از مراحل پيروزي، با سرافرازي دست پيدا كرده است. امروز مردم ما را از محاصره‌ي اقتصادي مي ترسانند؟ با اين حرف ها، با اين ترفندها مي خواهند مردم را از صحنه بيرون كنند؟ مگر چنين چيزي ممكن است؟ امروز مي خواهند در اراده‌ي مسئولين اختلال ايجاد كنند؟ «قل هذه سبيلي ادعوا الي الله علي بصيرة انا و من اتّبعني»؛(2) اين راهي است كه با بصيرت انتخاب شده است، اين راهي است كه با مجاهدت باز شده است، اين راهي است كه با خون عزيزترينها هموار شده است. ما از اين راه رفتيم، به قله‌هائي هم دست پيدا كرديم. ما متوقف نمي شويم، ان‌ شاء الله پيش ميرويم؛ ولي تا امروز هم به قله‌هاي بسياري دست پيدا كرده‌ايم. جمهوري اسلامي، امروز كجا، بيست سال و سي سال قبل كجا؟ دشمنان جمهوري اسلامي، هيمنه و باد و بروتِ آن روزشان كجا، ضعف و انكسار امروزشان كجا؟ اينها نشانه‌هائي است كه ملت ايران را تشويق ميكند. نخير، در ادامه‌ي راه اسلام - كه راه خداست، راه دين است، راه سعادت دنيا و آخرت است - اراده‌ي مسئولين همچنان مستحكم خواهد ماند؛ مردم هم امروز و در آينده، پاي ثابت اين حركت عظيم خواهند بود.

 

 يكي از جاهائي كه مردم مي توانند حضورشان را نشان بدهند، همين انتخابات است. نه از حالا، از مدتي قبل شروع كرده ‌اند؛ كه شايد كاري كنند كه در اين انتخابات، حضور مردم كم شود. مي شنويد ديگر، مي ‌بينيد؛ حالا در آن مقداري كه به گوش مردم ميرسد، به چشم مردم مي رسد، در مطبوعات و در رسانه‌ هاي گوناگون، دشمنان ما، از آن صدر گرفته است، كه مركز و قرارگاه فرماندهي جبهه ‌ي كفر و استكبار است، تا اين پادوها و ايادي كوچك و پياده ‌نظامشان كه همه جا پخشند - اينجا هم هستند، بيرون هم هستند - همه‌ي تلاششان اين است كه كاري كنند كه مردم در اين انتخابات شركت نكنند. من با تجربه ‌اي كه از رفتار اين مردم دارم، و با اعتمادي كه به لطف خداي متعال دارم، پيش‌بيني مي كنم كه به لطف الهي، به فضل الهي، به حول و قوه‌ ي الهي، حضور مردم در اين انتخابات، يك حضور دشمن‌ شكن خواهد بود و با اين انتخابات، خون تازه ‌اي به پيكر انقلاب و كشور و نظام جمهوري اسلامي دميده خواهد شد؛ حركت تازه‌اي براي او پيش خواهد آمد، نشاط تازه ‌اي پيدا خواهد كرد؛ هم چنان كه همه‌ ي انتخابات ها همين جور است. انتخابات مظهر حضور مردم است؛ مظهر دخالت مردم در سرنوشت خود است.

 

البته آفت هائي وجود دارد؛ بايد سعي كنيم اين آفت ها پيش نيايد. مردم ما و كشور ما از انتخابات سال 88 بهترين خاطره‌ها و بدترين خاطره‌ها را دارند. بهترين خاطره‌ها حاصل حضور عظيم چهل ميليوني مردم پاي صندوق هاي رأي بود، كه دنيا را خيره كرد؛ بدترين خاطره ‌ها مربوط به جرزني‌ هاي سياسي يك عده آدم نادان، ناباب و بعضاً معاند در قضيه‌ ي انتخابات بود. خب، در هر قضيه‌اي، در هر حادثه‌ اي ممكن است يك عده‌اي قبول نداشته باشند، معترض باشند. چگونه بايد اعتراض را نشان داد؟ قانون، راه معين كرده است. چرا قانون‌شكني كنند؟ چرا براي مردم هزينه درست كنند؟ چرا كشور را دشمن‌شاد كنند؟ چرا برنامه‌هائي را كه عفونت تصميم‌گيري‌ها و ترفندهاي دشمن از آن بلند و آشكار است، اجرا كنند؟ قانون، راه معين كرده است. آنجا ما گفتيم، به همه هم گفتيم، همه‌ي اطراف قضيه هم ملزم بودند كه بر طبق آنچه كه گفته شده است - كه مرّ قانون است - عمل كنند. چرا نكردند؟!

 

آن ها كاري از پيش نبردند. و تا اين ملت توي صحنه ‌اند، تا اين پيوند وجود دارد، هيچ كس در اين كشور، در كارهاي خلاف، كاري از پيش نخواهد برد. كاري از پيش نبردند و نمي برند، اما براي كشور هزينه درست كردند، براي ملت هزينه درست كردند؛ چرا؟ با آن انتخابات باشكوه و پرعظمت، ميشد كشور اين هزينه را تحمل نكند.

 

عوامل گوناگوني وجود داشتند. بايد اين براي ما تجربه باشد، بايد درست باشد، بايد همه مراقب باشيم. انتخابات مظهر حضور مردم و محصول آن، مظهر رأي مردم و خواست مردم است؛ بايد به آن احترام گذاشت.

 

انتخابات بايد سالم باشد، رقابتي باشد. رقابت غير از خصومت است، رقابت غير از تهمت‌زني متقابل است؛ اين ها را بايد همه مواظب باشيم. رقابت اين نيست كه كسي اثبات خود را متوقف بر نفي ديگري بداند. رقابت اين نيست كه كساني بيايند براي جلب نظر مردم، وعده‌ هاي خلاف قانون اساسي، خلاف قوانين عادي بدهند؛ اينها نبايد باشد. كساني كه وارد عرصه‌ي انتخابات ميشوند، چه از طرف مجريان و مسئولان، چه از طرف كساني كه نامزد ميشوند، بايستي به آداب و شروط يك حركت عمومي سالم پايبند باشند، متعهد باشند؛ اين لازم است.

 

مجريان بايد تمام سعي خودشان را بكنند كه امانتداري كنند. خوشبختانه انتخابات هاي ما در طول اين سال هاي متمادي - اين همه ما انتخابات داشتيم؛ بيش از سي انتخابات در اين سي و دو سال - انتخابات سالمي بودند. برخي اوقات بعضي‌ها ادعا كردند كه انتخابات ناسالم است؛ ما فرستاديم تحقيق كردند، تدقيق كردند - هم در زمان حيات مبارك امام (رضوان الله عليه)، هم بعد از آن - ديدند نه، ممكن است گوشه و كنار تخلفاتي باشد، اما چيزي كه انتخابات را ناسالم كرده باشد، نتيجه‌ي انتخابات را تغيير بدهد، مطلقاً اتفاق نيفتاده؛ هماني كه مردم انتخاب كردند، در بيرون واقع شده است. بايد سعي كنند انتخابات سالم باشد؛ اين به عهده ‌ي مجريان است؛ چه مجريان در دولت و وزارت كشور، چه در دستگاه شوراي محترم نگهبان.

 

بايد مراقبت كنند. هيچ چيزي از قانون بالاتر و عزيزتر نيست. در دنيا معروف است، ميگويند قانون بد هم از بي‌ قانوني بهتر است. بعيد نيست آدم اين را قبول داشته باشد؛ چون بي‌ قانوني، هرج و مرج است؛ قانون بد لااقل يك ضابطه ‌اي است؛ خب، انسان اصلاحش ميكند. خوشبختانه قوانين انتخاباتي ما قوانين خوبي است؛ ممكن است بعدها كاملتر و بهتر هم بشود.

 

كساني هم كه وارد عرصه‌ي انتخابات مي شوند، بايد يك تقيداتي، تعهداتي داشته باشند. اين، خطاب به همه ‌ي كساني است كه به عنوان نامزد وارد عرصه‌ ي انتخابات مي شوند، و خطاب به همه‌ي مردم است. مردم عزيزمان در سراسر كشور اين رفتارها را در نامزدهاي انتخابات تفرس كنند، دنبال كنند، دقت كنند. نامزد انتخابات بايد با قصد خدمت وارد شود. اگر با قصد قدرت‌ طلبي و جمع‌كردن پول و مسائل گوناگون و انگيزه‌هاي ناسالم ديگر وارد شود، به كشور خدمت نمي كند. نامزد انتخابات بايد با انگيزه‌ي خدمت وارد شود؛ اين را بايد تشخيص داد، بايد فهميد، بايد حدس زد. اگر چنانچه نامزدها به مراكز ثروت و قدرت متصل شوند، كار خراب مي شود؛ همچنان كه امروز در به‌اصطلاح دموكراسي ‌هاي دنيا، در آمريكا و غير آمريكا اين رسم هست؛ كمپاني‌ها و پولدارها به نامزد انتخابات در رياست جمهوري يا در انتخابات كنگره پول ميدهند، ولي او در مقابل آن ها متعهد است. آن رئيس جمهوري كه با پول دستگاه‌هاي گوناگون و مراكز ثروت سر كار بيايد، در مقابل آن ها متعهد است. آن نماينده‌ي مجلسي كه با پول فلان شركت و فلان كمپاني و فلان ارباب و فلان پولدار توي مجلس بيايد، مجبور است آنجائي كه آن ها لازم مي دانند، قانون جعل كند، قانون بردارد، توسعه و تضييق در قانون بكند. اين نماينده به درد مردم نميخورد. نه بايد به مراكز ثروتهاي شخصي متصل بود، و نه به طريق اولي‌ به ثروت هاي عمومي. كسي بيايد از پول بيت‌ المال مصرف كند، براي اينكه به وكالت مجلس برسد؛ اين دو برابر اشكال دارد، اشكال مضاعف دارد. اينها را بايد مردم مراقب باشند. البته هر كسي را هم نميشود متهم كرد. بگوئيم آقا اين وابسته‌ ي به فلان‌جاست، اين وابسته ‌ي به فلان كس است، اين فلان پول را خرج كرده؛ بايد اين ها هم روشن شود، بايد ثابت شود.

 

مردم بايد چشم ها را باز كنند، ملتفت باشند. خوشبختانه مردم ما بيدارند. افرادي كه مي توانند انسان را خاطرجمع كنند، بين انسان و خدا حجت براي انسان درست كنند، انسان به اينها اطمينان كند؛ آن جائي كه خودش مي تواند تحقيق كند، تحقيق كند. اينها لازم است. بايد دقت شود. ان ‌شاء الله انتخابات خوبي انجام بگيرد؛ انتخابات پرشور، با حضور مردم. مردم درست بشناسند، درست انتخاب كنند و ان‌ شاء الله مجلسي تشكيل شود باب نظام اسلامي. و به لطف الهي ان‌شاءالله همين جور هم خواهد شد.

 

ما اگر از خدا بخواهيم، وارد بشويم، تك تك ما احساس مسئوليت كنيم، قصدمان اين باشد كه نظام اسلامي و اسلام و ملت ايران را سربلند كنيم، خوشبخت كنيم، سعادت براي دنيا و آخرتمان فراهم كنيم، راه الهي بسته نيست. ما اگر چنانچه قدم برداريم، خداي متعال راه را باز ميكند؛ عمده اين است كه ما همت كنيم، تصميم بگيريم، بنا بگذاريم.

 

من مطمئنم كه اين انتخابات براي ملت هاي ديگر هم يك نشانه ‌اي است. براي همين هم هست كه دستگاه‌ هاي خبيث استكبار، از آمريكا و انگليس و صهيونيستها و ديگران، دارند مرتباً تلاش مي كنند كه اين انتخابات را به يك جوري خراب كنند، مخدوش كنند. كشورهاي ديگر نگاه مي كنند ببينند اين پيشكسوت انتخاباتي و انقلابي - كه ملت ايران است - چه كار خواهد كرد. ملت ايران در اين زمينه، جزو پيشكسوت هاست. ملت هاي ديگر نگاه مي كنند ببينند انتخابات در ايران به كجا خواهد رسيد. استكبار دوست دارد كه انتخابات در كشور ما آنچنان بشود كه ملت ها را مأيوس كند. ...(3) خب، شما ديگر حرف آخر را گفتيد! «مرگ بر آمريكا» همان حرف آخر است.

 

پروردگارا! به محمد و آل محمد، تفضلات خودت، هدايت خودت، رحمت خودت، دستگيري خودت را شامل حال اين ملت عزيز بگردان. پروردگارا! جوانان ما را مورد نظر حضرت بقيةالله (ارواحنا فداه) و مشمول دعاي آن بزرگوار قرار بده. روزبه‌روز پيروزي‌ هاي ملت ايران را روزافزون بفرما.

 

والسّلام عليكم و رحمةالله و بركاته‌

 

1) شوري 15

2) يوسف 108

3) شعار «مرگ بر آمريكا»

 

منبع: سايت دفتر مقام معظم رهبري